Na de lagere school ging ik, met de hele buurt, naar de Mulo (zie mijn column daarover). Het advies was afgestemd op het sociale milieu.Er werd niet gekeken naar capaciteiten. Mijn broer die twee en een half jaar jonger was, ging naar het gymnasium, scholengemeenschap Pascal, Schipluidenlaan. Mijn zusje ging daar jaren later ook heen, afdeling Havo. Ik ging na de MULO naar de Havo afdeling van de Hervormde Kweekschool, Plantage Middenlaan, het eerste jaar van de Havo, 1965. Een experimenteel jaar, niets moest, ook geen opkomstplicht. Deden we soms. Allen gingen naar hun scholen op de fiets. Vanuit de Coltermanstraat in Geuzenveld een hele reis.
Ik was de oudste en kreeg de oude fiets van mijn vader, die veel te groot voor mij was. Mijn opa zaagde de stang van het zadel af en ook een deel van de stuurstang. Gelukkig hoefden er geen blokken op de trappers. Op die manier kon ik elke dag vanuit Geuzenveld naar de Plantage Middenlaan fietsen en ook weer terug. Mijn broer kreeg, jaren later een nieuwe fiets. Tja, hij zat op het gymnasium. Mijn zusje in de jaren daarna ook. Toen ik zestien was, werd de oude Berini brommer van mijn vader door het Friese Rijwielhuis geschikt gemaakt voor mij. Het ding heeft het een paar maanden volgehouden. Mijn moeder had echter nog een oude fiets met hulpmotor in de box staan. Een fiets met een benzinemotor, het zogenaamde “eitje”.De voorloper van de elektrische fiets. Ik vond dat fantastisch. De Hippietijd. Daarmee scheurde ik over de Rozengracht, de Damstraat door naar de Kweekschool. Na die Havo-jaren, (waarin ik ook overigens weinig heb geleerd), stroomde ik automatisch door naar de onderwijzersopleiding. De naam veranderde toen in Pedagogische Academie. Pas daar, vanaf de eerste schooldag werd mijn interesse geprikkeld. Men gaf les aan de hand van kinderboeken en sprookjes en hoe die te gebruiken in het onderwijs. Een eye-opener. Vanaf die tijd vond ik school leuk!! Ik kreeg een nieuwe brommer (deels zelf betaald).
Mijn broer en ik hadden een Cultureel Jongeren Paspoort ( CJP). Daarmee kreeg je korting bij alle theatervoorstellingen.
Op zekere dag vertelde mijn broer dat het cabaret Don Quishocking een try-out hield van de nieuwe show in de aula van scholengemeenschap Pascal. Wij waren fan. De nieuwe show heette:” Zand in je badpak”. We bemachtigden kaartjes en zagen de show. De LP uit 1974 is nog altijd in mijn bezit. Ik heb het gezelschap jaren gevolgd.